تکارتراپی چیست؟

واژه تکار (TECAR) مخفف Transfer Energy Capacitive And Resistive است که یکی از جدیدترین روش های کاهش درد محسوب می شود و از امواج رادیوفرکانس جهت انتقال انرژی به بافت استفاده می شود که سازگار با بدن است و عارضه ایی به همراه ندارد. دستگاه تکار با دو نوع پروب کار میکند. نوع خازنی جهت اثرات درمانی در عضلات و بافت نرم استفاده می شود و نوع مقاومتی برای استخوان، تاندون و مفاصل. تکارتراپی منجر به افزایش جریان خون بافتی، اتساع عروقی و افزایش دمای یکنواخت عمقی می شود بدون اینکه در سطح پوست عارضه ایی ایجاد کند.

اثرات تکارتراپی

• تسریع بهبود بافتی در آسیب های عضلانی، تاندونی و لیگامانی
• کوتاه شدن مدت زمان ریکاوری
• اثر ضد دردی
• افزایش خون رسانی به بافت های آسیب دیده و افزایش متابولیسم
• افزایش حرکت جریان خون و مایع لنفاوی که منجر به کاهش تورم و ادم می شود.
• تقویت عضلات ورزشکاران
• افزایش دامنه حرکتی مفاصل

• اثرات غیرگرمایی: زمانی که امواج رادیو فرکانسی به بافت وارد می شود، انرژی خود را از طریق ایجاد جریان الکترومغناطیسی منتقل می کند. ایجاد جریان الکترومغناطیسی در طول بافت، باعث حرکت سریع تر یون های موجود در بافت می شود و در نتیجه باعث افزایش فعالیت سیستم لنفاوی می شود. فعالیت بیشتر سیستم لنفاوی اثرات مطلوبی مانند کاهش تورم، تاثیرات ضد التهابی و جذب سموم توسط سیستم لنفاوی می شود.
• اثرات گرمایی: اثرات گرمایی تکار تراپی بر مبنای اتساع عروق است که سبب می شود جریان خون در بافت هدف افزایش پیدا کند. این افزایش جریان خون باعث افزایش اکسیژن رسانی و مواد مغذی به بافت تحت درمان می شود. نتیجه همه این موارد باعث بهبود درد، آزاد شدن عضلات و اثرات ضد درد می شود.