سندرم خروجی قفسه سینه
درمان بیماری tos تنها محدود به دارو نیست. بلکه می توان با تمرینات فیزیوتراپی نیز، درد آن را کاهش داد. کلینیک فیزیوتراپی نشاط البرز با ارائه اطلاعات جامع درباره سندرم خروجی قفسه سینه، همراه شما خواهد بود.
آشنایی با سندرم خروجی قفسه سینه (TOS)
از شما می خواهیم که برای پنج دقیقه، نفس نکشید! مسلما چنین کاری خارج از توان انسان معمولی است. شما نهایتا می توانید دو دقیقه نفس خود را حبس کنید. پس از آن به طور ناخودآگاه و غیر ارادی، ماهیچه های قفسه سینه و دیافراگم به حالت طبیعی باز می گردند. تنفس نه تنها اکسیژن بدن را تامین می کند، بلکه سبب تقویت ماهیچه های بدن هم می شود. البته هنوز هم تعداد زیادی از افراد با شیوه تنفس صحیح آشنا نیستند.
هنگام انجام فرآیند تنفس، ماهیچه دیافراگم منقبض شده و به سمت پایین حرکت می کند. چنین عملی به ریه ها اجازه می دهد تا فضای بیشتری برای گسترش داشته باشند. اما بر اثر تعدادی از عوامل شناخته شده و حتی ناشناخته، قفسه سینه درگیر برخی از بیماری ها می شود. یکی از این موارد، سندرم خروجی قفسه سینه (TOS) یا thoracic outlet syndrome نام دارد. سندرم خروجی قفسه سینه انواع مختلفی دارد که در این مقاله به شرح کامل آن می پردازیم. با ما همراه باشید.
ساختار دستگاه تنفسی و قفسیه سینه
دستگاه تنفس وظایف زیادی را بر عهده دارد اما عملکرد اصلی آن، تبادل گازها بین محیط داخل و خارج از بدن است. این دستگاه از نظر عملکردی به دو بخش هدایتی و تنفسی تقسیم می شود. بخش هدایتی شامل بینی، حنجره، نای، برونش ها و برونشیول ها می باشد. عملکرد این قسمت از دستگاه تنفسی، تصفیه هوا از ذرات گرد و غبار خارجی و عوامل آنتی ژنیک و همچنین گرم و مرطوب کردن هواست.
بخش تنفسی نیز شامل آلوئول ها و کیسه های هوایی بوده که در آن ها مبادله گازهای تنفسی انجام می گیرد. حفره قفسیه سینه یا CHEST، دومین حفره بزرگ توخالی بدن محسوب می شود. این ناحیه به وسیله دنده ها، ستون مهره و جناغ محصور گردیده و توسط یک پارتیشن عضلانی- غشایی و ماهیچه دیافراگم، از حفره شکمی (بزرگترین فضای توخالی بدن) جدا می شود. ریه ها و پرده های جنب که در اطراف آن ها قرار دارند، بخش خارجی قفس سینه را اشغال می کنند.
سندرم خروجی قفسه سینه (TOS) چیست؟
سندرم خروجی قفسه سینه (TOS)به حالتی گفته می شود که در آن، اعصاب و عروق خونی خارج شده از قفسه سینه، تحت فشار قرار می گیرند. در این حالت، علائمی همچون بی حسی در انگشتان، درد در شانه، بازو و گردن نمایان خواهد شد. فضای باریک بین استخوان ترقوه و دنده اول، خروجی قفسه سینه نام دارد. عروق خونی، اعصاب و ماهیچه هایی که از پشت تا بازوها امتداد دارند از این ناحیه عبور می کنند. علت سندرم خروجی قفسه سینه چندان مشخص نیست. برخی از دانشمندان حدس می زنند که تکامل نیم تنه نخستی ها از وضعیت چهار پا به دو پا ممکن است انسان را مستعد ابتلا به سندرم خروجی قفسه سینه کند. جالب است بدانید که سندرم خروجی قفسه سینه در بانوان رایج تر است (بیش از ۳ یا ۴ برابر). همچنین این حالت در افراد ۲۰ تا ۵۰ ساله بیشتر مشاهده می شود.
علائم و نشانه های سندرم خروجی قفسه سینه (TOS)
سندرم خروجی قفسه سینه (TOS) انواع مختلفی دارد. بر همین اساس، نشانه ها و علائم این سندرم نیز متفاوت خواهد بود. در صورت عدم درمان، درد تشدید شده و به سایر نقاط نیز منتقل می شود. از رایج ترین علائم و نشانه های سندرم خروجی قفسه سینه (TOS) می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- درد یا ضعف در شانه و بازو
- سوزن سوزن شدن انگشتان دست
- رگ های بسیار برجسته در شانه، گردن و دست
- دست سرد و رنگ پریده
- آمبولی (انسداد) شریان در دست یا بازو
- سوزش دردناک در دست و بازو
- تورم و قرمزی بازو و دست
سندرم خروجی قفسه سینه (TOS) چه دلایلی دارد؟
همانطور که گفته شد، سندرم خروجی قفسه سینه معمولاً زمانی رخ می دهد که خروجی قفسه سینه تنگ شده و اعصاب و عروق خونی را فشرده می کند. علت این فشرده سازی همیشه مشخص نیست. اما عواملی زیادی بر آن دخیل است. به طور مثال، یک ناهنجاری مادرزادی می تواند باعث سندرم خروجی قفسه سینه شود. از جملع دلایل ابتلا به سندرم خروجی قفسه سینه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- وجود دنده گردنی: دنده گردنی یک دنده اضافی است. این دنده از ستون فقرات گردنی رشد می کند. جالب است بدانید که بین ۱ تا ۳ درصد از مردم دارای یک دنده گردنی هستند که ممکن است از وجود آن بی اطلاع باشند. درصد کمی از افراد مبتلا به دنده گردنی دچار سندرم خروجی قفسه سینه می شوند. وجود این عامل، فشار وارد شده به اعصاب و عروق خونی را افزایش می دهد.
- ورزش بدنسازی: افزایش حجم عضلات گردن بر اثر تمرین بیش از حد، بر اعصاب یا عروق ساب کلاویان فشار زیادی وارد می کنند.
- چاقی و وضعیت غیرمتعادل بدن: افرادی که صاف نمی ایستند و یا در ناحیه شکمی خود چربی زیادی دارند، فشار بیشتری را بر مفاصل خود وارد می کنند. در نتیجه ممکن است احتمال ابتلا به سندرم خروجی قفسه سینه افزایش پیدا کند.
- فعالیت های مکرر: انجام فعالیت های تکراری و پیاپی مانند کار با رایانه یا بلند کردن اجسام سنگین می تواند باعث آسیب به بافت های خروجی قفسه سینه شود. با گذشت زمان، اندازه خروجی قفسه سینه ممکن است کوچک شود و بر عروق و اعصاب فشار وارد کند.
انواع سندرم خروجی قفسه سینه (TOS)
- Neurogenic TOS: این حالت هنگامی رخ می دهد که اعصاب منتهی از گردن به بازو (شبکه بازویی) فشرده می شوند. بیش از ۹۰ درصد موارد ابتلا به سندرم خروجی قفسه سینه، عصبی هستند.
- Venous TOS : نوع وریدی زمانی ایجاد می شود که ورید فشرده شده و منجر به ترومبوز قسمت بالایی بدن شود. پنج درصد از مبتلایان به این سندرم به نوع وریدی دچار هستند.
- Arterial TOS: در TOS شریانی، فشار زیادی به شریان ها وارد می شود. فقط حدود ۱ درصد موارد شریانی هستند.
نحوه تشخیص سندرم خروجی قفسه سینه (TOS)
در ابتدا یک معاینه فیزیکی انجام شده و سوابق بیمار بررسی می شود. پزشک از شما می خواهد که گردن، شانه ها و بازوها را در موقعیت های مختلف حرکت دهید. وجود علائم و نشانه ها، پزشک را به سندرم خروجی قفسه سینه هدایت می کند. اما برای تایید اطلاعات به تست های مختلفی نیاز است. به طور مثال، اشعه ایکس از خروجی قفسه سینه می تواند مشخص کند که آیا شما دنده اضافی دارید یا خیر. در تصویربرداری MRI، محل و علت فشرده سازی و ناهنجاری های ساختاری مشخص خواهد شد. الکترومیوگرافی به پزشک اجازه می دهد تا ببیند ماهیچه ها و اعصاب خروجی قفسه سینه چقدر خوب کار می کنند. این فعالیت الکتریکی عضلات شما را در حالت استراحت و هنگام انقباض ارزیابی خواهد کرد.
سندرم خروجی قفسه سینه (TOS) چگونه درمان می شود؟
هدف از درمان سندرم خروجی قفسه سینه، کاهش میزان درد است. درمان این بیماری، وابسته به شدن درگیری اعصاب و شریان هاست. اما به طور کلی درمان سندرم حروجی قفسه سینه به دو بخش اولیه و ثانویه تقسیم می شود. درمان این سندرم با داروهای مسکن آغاز خواهد شد. ممکن است از داروهای بدون نسخه مانند ناپروکسن یا ایبوپروفن برای کاهش التهاب و درد استفاده گردد. در برخی موارد، پزشک داروهای ترومبولیتیک و ضد انعقاد را برای جلوگیری از تشکیل لخته در عروق منتهی به ریه تجویز می کند.
مهم ترین شیوه درمانی در سندرم حروجی قفسه سینه، فیزیوتراپی است. فیزیوتراپی سبب کشش و تقویت عضلات شانه خواهد شد. تقویت این ماهیچه ها باعث افزایش دامنه حرکتی و بهبود حرکات می شود. همچنین از استخوان ترقوه و ماهیچه های اطراف خروجی قفسه سینه پشتیبانی می کند. با گذشت زمان، فیزیوتراپی فشار رگ های خونی و اعصاب در ناحیه آسیب دیده را کاهش می دهد. در صورتی که علائم شما با چنین مواردی بهبود نیابد، جراحی پیشنهاد می شود. جراحی سندرم خروجی قفسه سینه ممکن است شامل برداشتن دنده اضافی، برداشتن قسمتی از اولین دنده یا تغییر مسیر رگ های خونی در اطراف خروجی قفسه سینه باشد.
ورزش برای tos
با استفاده از تمرین های فیزیوتراپی کلینیک نشاط البرز، به راحتی می توانید بر درد سندرم خروجی قفسه سینه غلبه کنید. بهترین متخصصین فیزیوتراپی، ورزش درمانی سندرم خروجی قفسه سینه را در اختیار شما قرار می دهند.
