طب سوزنی و درای نیدلینگ (سوزن خشک)

درای نیدلینگ یا سوزن خشک یک روش درمانی جدید در فیزیوتراپی است که به کمک سوزن‌های بسیار نازک، به منظور تسکین درد، رفع گرفتگی و اسپاسم عضلات، افزایش گردش خون موضعی و بهبود بافت‌های آسیب‌دیده به کار می‌رود. این تکنیک که به دلیل اثربخشی بالا در رفع نقاط ماشه‌ای (تریگرپوینت) عضلات و بهبود دردهای عضلانی شناخته شده است، گاه با نام “تحریک داخلی عضله” نیز شناخته می‌شود. درای نیدلینگ با استفاده از سوزن‌های بسیار باریک و مشابه سوزن‌های طب سوزنی، به تنظیم تغییرات فیزیولوژیکی نقاط ماشه‌ای در بافت‌های عضلانی می‌پردازد. تحقیقات نشان داده که این روش به اندازه تزریق دارو در کاهش دردهای عضلانی، تاندونی و رباطی مؤثر است.

همچنین، تحریک ایجاد شده از طریق سوزن خشک، آزادسازی اندورفین و کورتیزون را تقویت کرده و علاوه بر کاهش درد، به بهبود عملکرد عضلات کمک می‌کند. به همین دلیل، درای نیدلینگ به عنوان یک روش مؤثر در درمان مشکلات عضلانی-فاسیایی شناخته می‌شود و به طور مستقیم بر محل درد اعمال می‌شود، در حالی که طب سوزنی بیشتر برای تنظیم تعادل انرژی در بدن به کار می‌رود. در درمان سوزن خشک، تنها از سوزن‌های باریک استفاده می‌شود و هیچ ماده دارویی به ناحیه موردنظر تزریق نمی‌گردد. این روش، برخلاف طب سوزنی که یک روش سنتی چینی است، روشی غربی است و بر شواهد علمی استوار است.

اگر چه سوزن خشک در کاهش سریع دردهای میوفاشیال تأثیر قابل توجهی دارد، اما این روش تنها بخشی از برنامه درمانی فیزیوتراپی محسوب می‌شود. جایگزین کردن کامل آن به جای سایر درمان‌های فیزیوتراپی، مانند تمرین درمانی که رسالت اصلی فیزیوتراپیست‌ها به‌شمار می‌آید، کاری علمی نیست. نکته کلیدی در این درمان، معاینه دقیق بیمار و تشخیص صحیح کاندیدای درمان و تعیین موقعیت دقیق تریگر پوینت‌ها پیش از اعمال سوزن است. همچنین، لازم است که تراپیست‌ها به موارد منع مصرف توجه داشته باشند.

این روش، حدود ۱۵ سال در آمریکا رواج یافته و از سال ۱۳۹۰ توسط پروفسور نوربخش، استاد دانشگاه جورجیا، به ایران معرفی و به گروهی از فیزیوتراپیست‌های ایرانی آموزش داده شد. روش‌های طب سوزنی و سوزن خشک دارای نقاط و اصول متفاوتی هستند. در این تکنیک، نقاط محلی یا ماشه‌ای توسط تراپیست در ناحیه درد یا تنش تحریک می‌شوند و این نقاط، گاه از طریق کانال‌های عصبی می‌توانند درد بخش‌های دورتر بدن را نیز تسکین دهند. امروزه، برای هر یک از ۳۶۵ نقطه اصلی که در ابتدا با علامت‌های چینی مشخص می‌شدند، نام‌هایی تعیین شده که مزیت‌ها و موقعیت هر نقطه را توضیح می‌دهند.